дзяцініцца

гл.

впадать в детство

выживать из ума

|| — Вот абы-што робіць. І час мае. А кол свінчо адарвала — тыдзень прыбіць не можа. Трэба ж дзяцініцца на старасць — пісацелем захацеў стаць. (А. Жук)

см. тж дзяцінець

* * *

дзяцініцца

приходить в детское состояние; выживать из ума